Dennis' vakantie in Amerika, dag 5: de Greyhound
We doen rustig aan, de gereserveerde Greyhound vertrekt even na de middag om in de vroege ochtend aan te komen in Atlanta.
We breken op en vertrekken om de auto te gaan inleveren. De Hertz terminal zit vlak naast het het Greyhound station, dus nadat we afscheid van onze auto te hebben genomen kunnen we lopend naar de Greyhound station. Dit houd in dat we een wandeling moeten maken over een snikheet bedrijve
n
terrein. Aangekomen op het Greyhound station hangen we buiten onze kleren te drogen. We zitten benedenwinds van het vliegveld dus om de paar minuten komt er een opstijgend vliegtuig overvliegen. Dat is iets minder. De reizigers op het station zijn een gevarieerd gezelschap. Mannen in pak en "big mama's" in fleurige kleren met kinderen. Natuurlijk ook wel een paar toeristen maar niet de gewone Amerikanen zijn in de meerderheid. Vreselijk druk is het niet. Er komt ongeveer om het half uur een bus langs, grote staalgrijze monsters. Al met al wel een gezellige sfeer daar.
Zolang we daar al zitten buiten, in de hitte, vallen er al chips over de dakrand. Alsof er een stel kinderen op het dak zitten die zo nu en dan een handje weggooien. De perronchef wordt er ook kriebelig van. Hij heeft het gevoel dat er iemand een grap met hem aan het uithalen is en loopt steeds ijverig alle chips op te vegen. Dan, valk voordat onze bus komt, dondert er een -lege- chips koker over de rand en blijkt dat het gewoon de wind was die met ons aan het spelen was.
Als dan de bus komt hebben we redelijk snel een plekje gevonden. Dat kan ook anders zullen we later in onze vakantie op de terugweg merken. In de bus, en ook op het station, wordt veel Spaans gepraat. Dat hoor je in de bus vooral als er achter je een hele groep bezig is om elkaar bij te praten met de laatste roddels.
Heel erg typisch was de lucht in de Greyhound. Er heeft de hele tocht een sterke kaneellucht gehangen. Later zagen we in de supermarkten ook geparfumeerde "kaneel frisse" zepen!
Regelmatig stopt de bus voor een plas pauze en 's avonds is er de gelegenheid om te eten in een Mc Donalds. Dat is ook de enige keer in Amerika dat we daar gegeten hebben, er zijn fastfood tenten die eten serveren dat we in Nederland zo niet kennen dus die proberen we de rest van de tijd uit.
In de bus terug wordt het snel donker en stiller. 's Nachts stoppen we nog hier en daar maar ik krijg er niet veel van mee. Ik verhuis naar twee lege stoelen recht voor ons en hang een beetje scheef tegen het raam te slapen waar ik mijn fleece als kussen tegen aangelegd heb.
| Terug naar dag 4 | Dag 6: liften naar de Appalachian Trail |