Dennis' vakantie in Amerika, dag 4: De Everglades

We ontbijten en besluiten te gaan wandelen over een paadje dat op de parkeerplaats vlak bij onze slaapplaats begint. Daar zien we dat er nog een soort ven tussen onze slaapplaats en de parkeerplaats ligt. Er staan bordjes bij: "Niet zwemmen, en krokodillen niet voeren!". Fysiek is er geen afscheiding tussen onze slaapplaats en dit meertje: we hebben in 'een krokodillen farm' geslapen.
Het paadje dat we oplopen is geen onderdeel van een uitgezette route, je moet er zelf zorg voor dragen dat je niet verdwaald. Dat doen we dan ook niet, we kijken regelmatig op het kompas en lopen 'bewust' zodat we de terugweg weer terug kunnen vinden.
De wandeltocht loopt door een dor stukje Everglades. Dit is dezelfde soort sprinkhaan 2x gefotografeerd.Het ziet eruit als een steppe. Droge grassen, droge varens. Dorre bomen en vervelende muggen. Hier besluit Marc dan ook dat het flesje met 20% deet niet voldoende is. Ik heb er zelf niet zo'n last van. Na een uur of drie wandelen zijn we weer terug bij de parkeerplaats. We gaan op zoek naar een ranger station voor een rondwandeling.

De ranger die de rondwandeling geeft lijkt absoluut niet op een rangerdie in mijn verbeelding leeft. Een gespierde man met een groene outfit zou dat moeten zijn. Wat outfit betreft komt de ranger wel overeen, maar het is geen gespierde man. Daarentegen is het een nogal typische Amerikaanse vrouw, dik. Maar we hebben toch wel een prettige wandeling en ze laat ons van alles zien wat ons anders niet opgevallen zou zijn. Wel grappig is dat ze ons bij de introductieprobeert duidelijk te maken dat het zeker de moeite waard is om helemaal naar het eind van het pad lopen, zo'n 300 meter. De een is wel en de ander is niet volwassen. Ik denk dat er nogal wat Amerikanen afhaken bij die grote afstanden en dat ze het daarom zo benadrukt.

Na de tour halen we weer wat boodschappen in Hometown, dit keer niet in de spaanse supermarkt waar we eerst waren. Krokodillen die in de zon liggen.Op de terugweg naar het park nemen we wel allebei een milkshake, waar we op zich niets om geven maar die tocht erg lekker zijn! In het park maken we nog een tocht richting Flamingo. Het is regenachtig weer en het gaat steeds harder regenen. De weg gaat langs allerlei verschillende bezienswaardigheden die wel erg Amerikaans aandoen. Van de hoofdweg af loopt een asfaltweg naar bijvoorbeeld een zogenaamd pond.

Deze spin hing aan het plafond en was zo groot als mijn hand!Daar aangekomen is er een parkeerplaats tegen het pond aan. En dat is ook zo'n beetje het enige dat er is, buiten het pond natuurlijk. Een pond lijkt wel bijzonder veel op een gewone ven in een nederlands bos. Het is best een mooi stukje natuurgebied, maar ik zou er bijvoorbeeld graag een wandeling omheen maken en dat is hier geloof ik niet echt de bedoeling. Het enige wat we hier geacht worden te doen is de auto parkeren. De motor hoeft niet eens uit, want we kijken op dit moment al uit over het pond en daar zijn we op deze manier snel op uitgekeken.

Het meest actieve dat ik er heb meegemaakt is een parkeerplaats met een rondwandeling van ongeveer één kilometer. Er waren meerdere rondwandelingen, de avontuurlijkste daarvan was een rondwandeling over vlonders met een hekwerk erlangs.Rondwandeling die wat minder onderhouden was. De vlonders stopten na ongeveer 50 meter met een afzetting. Dan waren er 2 meter geen vlonders waarna er de vlonders weer verder liepen. We stapten over de afzetting heen en gingen verder.Te zien aan de staat en de begroeiing aldaar waren we de enige die dat hadden gedaan het afgelopen jaar. Toen we daar liepen zagen we ook ons eerste wilde dier, een slang. Donkerblauw en ongeveer één meter lang. Erg schuw en snel, we hebben er dus niet veel van gezien.Op de campsite teruggekomen hebben nog even lekker gehangen. Naast ons staan twee Zuid-Afrikanen uit Johannesburg. Ze zitten in hun auto, motor aan en airco aan.
We worden op deze plek gek van de vliegjes, het is warm en nagenoeg windstil. We verhuizen daarom tijdelijk naar de verlaten parkeerplaats waar we aan een picknickbankje bij een licht briesje geen last hebben van de vliegjes. We wassen wat kleren en hangen die te drogen. Dan wassen we onszelf nog beetje.
We bakken daar wat pannenkoeken. Dat is niet zo vreselijk goed gelukt. Op een of andere manier bakt het pannetje dat ik in Amerika gekocht heb niet zo goed als dat wat ik thuis heb, terwijl het toch exact hetzelfde model is. Desalniettemin smaakten ze toch wel.

Terug naar dag 3 Dag 5: de Greyhound